مقاله ای در یادبود آدولف هیتلر
آدولف هیتلر
نویسنده: اگوست کریز
مترجم: حمید رضا نیک بخش
او در وضعیت ناطلوبی به دنیا آمد و فرزند یک کارمند گمنام دولت در یک گوشه دور افتاده از یک امپراتوری زوال یافته بود. با این حال نام او تا همین امروز در سراسر جهان بازتاب دارد. دانشگاه های زمانه اش او را در ثبت نام رسمی برای هنر و معماری نپذیرفتند، و با این حال او ساختمان ها و آثار زیادی بنا کرد، و امروز یک کارت پستال ساده که او با جوهر یا زغال کشیده باشد، در حراجی قیمت گیج کننده ای دارد.
او هرگز به تحصیلاتی بیش از دبیرستان دست نیافت، با این حال کتابی نوشت که در طول تاریخ از هر کتابی به جز انجیل بیشتر فروخته شد. او برای چهار سال در بزرگترین جنگ تاریخ تا آن روزگار به عنوان یک سرباز خط مقدم جنگید، هرگز بیش از یک سرجوخه نشد، اما زیر آتش جنگ هر دو مدال از عالی ترین نشان های شجاعت کشورش را بدست آورد و به فرماندهی نیرومند ترین ارتش های روی زمین رسید.
او در تاریخ قرن خود تقریباً بی همتا بود. نه حقوقدان بود و نه اشراف زاده و نه وارث ثروت و امتیازات خاص بود، بلکه مردی بود که زمانی نان روزانه اش را با کار دست خود بدست می آورد، و با این حال بر سیاست چیره شد و تا رهبری با استعداد ترین و خلاق ترین ملت در کره زمین بالا رفت. برای اینکه مردمش بتوانند در سراسر سرزمینی دوست می داشت، سریع و ارزان سفر کنند، یک اتومبیل ساده و محکم به وجود آورد که امروز هم استفاده می شود، و یک شبکه از بزرگراه ها ساخت که هنوز هم آلمان را پوشش می دهد. قوانین جنگلبانی و شکار که او وضع نمود هنوز اجرا می شوند، و چُنان مدل حفاظت از محیط زیست، مورد ستایش بوم شناسان قرار دارند. مرد نفرت انگیزی چون روزولت [رئیس جمهور آمریکا]، به خالصانه ترین شکلی به چاپلوسی از برنامه اقتصادی او پرداخت، و آنها را دزدید و در متن رکود [اقتصادی] آمریکا به عنوان برنامه خودش ارائه داد.
کسانی که با او شخصاً دیدار نمودند، حتی آنهایی که بدترین دشمنانش شدند، از آن پس برای همیشه با ترس و تحسین از وی سخن گفتند. تواضع و مردانگی اش نسبت به زنان، افسانه ای بود. با قدرت و اعتباری که داشت، می توانست هر زنی را که می خواهد داشته باشد، اما زنی که به عنوان شریک زندگی انتخاب کرد، زنی که عاقبت در کنار او مرد، یک دختر فروتن و ساده از میان ملت بود.
او مشروب نمی نوشید. سیگار نمی کشید. تمام عمر عاشق حیوانات و کودکان بود و کنار خردسالان شاد تر از همیشه بود تا در کنار سیاستمداران یا سربازان، و هیچ کس نشنید که کلمه ای زشت بر زبان بیاورد یا جوکی ناپسند بگوید. او ملت خود را از لجنزار شکست و ناامیدی و غربت و سلطه نجات داد و بالا کشید، و زمانی مُرد که داشت تلاش می کرد همین کار را برای همه ما انجام دهد.
تا امروز، مردمان آریایی آلمان و جهان یاد او را نگه می دارند تا به او و میراث او احترام بگذارند، حتی جلوی چشم و گوش مستبدان و حتی وقتی این به معنی زندان و در برخی کشور ها مرگ باشد. قدرتمند ترین انسان های پلید و ظالم که تا به حال بر روی زمین شناخته شده اند، از زمان مرگ وی، به او تهمت زدند، او را بدنام کردند، درباره اش دروغ گفتند، نفرینش کردند، او را تحریف کردند، و لعنتش کردند، و با این حال نام او و نماد او را نمی توان با زور و تبلغیات سرکوب کرد. در حالی که این هزاره جدید را شروع می کنیم، کتاب او خوانده می شود و نام او بیش از قبل بر لب ها می چرخد و تصویر او و نیروی او قلوب یک نسل جدید و کامل از مردان و زنان آریایی جوان را پر می کند. او شکست ناپذیر و فناناپذیر است، و پیروزی یک روز مال او خواهد شد.
او دست خود را به سوی همه ما نگه می دارد. به ما نیرو و فرزانگی اش را می دهد، در زمانی که ما شدیداً نیازمند هر دو هستیم. بگذارید همیشه او را در قلب و ذهن و روح خود حفظ کنیم، تا آن روز برسد که بتوانیم دوباره نام او را با صدای بلند بر زبان بیاوریم و درفش مقدسی که میلیون ها نفر برایش زندگی کرده و مرده اند را افراشته کنیم.
